Stary drewniany kościół z pozostałościami cmentarza przykościelnego; po drugiej stronie drogi drugi, nowy, murowany "kościół myśliwych"; cmentarz grzebalny; cmentarz ewangelicki i pozostałości po dawnym zespole dworskim, gdzie niegdyś, w ogrodzie dziedzica ów drewniany kościół (przed translokacją) się znajdował.
Dzięki uprzejmości Pana, który pracował przy kościele zwiedziliśmy zarówno jeden jak i drugi kościół. Rzecz jasna, ten starszy wywołał u nas o wiele więcej emocji, ale drugi na całe szczęście nie odstrasza "swoją nowością".
W tym temacie wątek kościoła starszego.
Parafię Matki Boskiej Częstochowskiej ustanowiono w 1914 r., ponownie w 1956 r. Należą do niej miejscowości: Brzeźno, Drozdowiec, Komorowo, Maliszewo (część), Oparczyska, Wąkól i Żabieniec, które w 1991r. liczyły łącznie 908 mieszkańców. Wcześniej kościół był świątynią filialną parafii w Suminie.
Kościół zbudowany w XVIII w. Z fundacji właścicieli wsi Rościszewskich. Początkowo stał on w ogrodzie należącym do dziedzica. Przeciągnięty za pomocą belek na miejsce, gdzie stoi dzisiaj. W latach 1955 - 1956 odnowiony i powiększony o murowaną przybudówkę od północy i kaplicę od południa. Drewniany, orientowany, konstrukcji zrębowej. Salowy, nakryty stropem płaskim z szeroką fasetą. Chór muzyczny drewniany na czterech słupach. Na zewnątrz ściany szalowane.
Dachy siodłowe ze skośnymi połaciami nad prezbiterium od wschodu i nad nawą od zachodu, kryte blachą. Na kalenicy nad nawą wieżyczka na sygnaturkę, sześcioboczna z latarnią, zwieńczona ostrosłupowym daszkiem podbitym blachą.
Wewnątrz zachował się barokowy ołtarz główny z pierwszej połowy XVIII w. z silnie przemalowanym obrazem św. Antoniego Padewskiego oraz współczesnym obrazem Serca Jezusowego (dawny obraz Matki Boskiej Częstochowskiej przeniesiono po konserwacji do nowego kościoła).
W kaplicy znajduje się, już niestety destrukt, nastawy ołtarza bocznego, barokowo-ludowego z XVIII wieku z barokowym krucyfiksem z połowy XVIII wieku.
Poza nim w kaplicy zeskładowane są XIX wieczne feretrony (częściowo zdekompletowane i zniszczone) oraz rzeźby (XX-wieczne).
Pod ścianą kaplicy stoi zdekompletowany sporych rozmiarów krucyfiks barokowo-ludowy z XIX wieku.
W kaplicy znaleźliśmy również dwa epitafia. Jedno marmurowe upamiętniające Ignacego Witulskiego (zm. 1823), oraz drugie tłoczone z blachy, niestety nieczytelne - zapewne zdjęte z jakiegoś nagrobka z cmentarza przykościelnego.
W zakrystii (od północy) znajdują się kaflowe piece. Według relacji Pana, który nas oprowadzał, było to mieszkanie dla księdza. Według Katalogu Zabytków, była to salka katechetyczna, choć jedno nie wyklucza drugiego.
Na cmentarzu przykościelnym zachował się zdewastowany grobowiec nieznanej bliżej osoby (może samego Witulskiego?), rozpoznany dziś jako niewielkie wzniesienie z widocznymi tu i ówdzie cegłami. Antoni z Padwy: Zdekompletowane retabulum ołtarza bocznego: Krucyfiks z XIX w.: Znalezione epitafia: XIX-wieczny feretron (święty Walenty?):
Z KART HISTORII WSI
W 1321 r. wieś należała do parafii w Bobrownikach. W drugiej połowie XVI w. była w posiadaniu Brzezińskich. W drugiej połowie XVIII w. majątek należał do Rajmunda Rościszewskiego, a po jego śmierci w 1814 r. do jego syna, Jakuba. W latach 1852–1873 majątek był własnością Antoniego Rościszewskiego. W XIX w. obejmował Brzeźno oraz folwarki i kolonie: Czarnowolę, Dębowiec, Jeziorne, Konstantynów, Lipowiec, Łąki, Nieszawkę, Olszowe Błoto, Pieńki, Oparczyska, Trzciniak i Wilczyska. Na początku XX w. dobra przejęli Skibińscy. W 1917 r. sprzedali go Januszowi Tymienieckiemu, który był ostatnim, przedwojennym właścicielem majątku. Majątek w 1929 r. obejmował prawie 1700 ha powierzchni. Janusz Tymieniecki został zamordowany w obozie Mauthausen w 1941 r.